ขุนสมุทรจีน โฮมสเตย์ เปิดให้บริการแล้ว เดินทางมาพักผ่อนในชุมชนเก่าแก่ 300 ปี | สวัสดี ออนไลน์ สำนักพิมพ์

หน้านี้เหมาะสำหรับผู้สูงอายุ (Elder care)

ขุนสมุทรจีน โฮมสเตย์ เปิดรับนักท่องเที่ยวด้วยความพร้อมเต็มร้อย หลังปิดให้บริการนักท่องเที่ยวนานถึง 2 เดือนครึ่ง วันนี้สามารถมาเที่ยวได้แล้ว ในราคาเพียง 600 บาทเท่าเดิม (ราคาต่อคนต่อ 1 คืนนะครับ)

เพราะนานครั้งไม่ว่าใครก็อยากหลีกหนีบรรยากาศเมืองอันสับสนอลหม่านไปซบไหล่ธรรมชาติกันทั้งนั้น บ้านขุนสมุทรจีน โฮมสเตย์อีกแห่งที่ชูจุดขายบรรยากาศเงียบสงบของแนวป่าชายเลนกับอาหารทะเล 3 มื้อแบบจัดเต็ม ทำให้นักท่องเที่ยวเลือกเดินทางมาพักผ่อนอยู่ตลอด โดยเฉพาะวันเสาร์อาทิตย์ ถึงขั้นต้องโทรจองล่วงหน้า

จู่ๆ เดินทางมากะทันหัน อาจได้นอนป่าชายเลนแทน เพราะที่พักเต็มหมดทุกหลัง

โฮมสเตย์บ้านขุนสมุทรจีน ริเริ่มโดยผู้ใหญ่ สมร เข่งสมุทร ที่เชิญชวนลูกบ้านเข้าร่วมธุรกิจท่องเที่ยว โดยชูจุดขายจากทรัพยากรใกล้ตัว สร้างรายได้ให้กับชาวชุมชนอย่างยั่งยืน ปัจจุบันได้รับการสนับสนุนจากหลายหน่วยงาน เพราะเป็นชุมชนท่องเที่ยวที่จัดการโดยชาวชุมชนเอง และเป็นพื้นที่ๆ ได้รับผลกระทบจากระดับน้ำที่สูงขึ้น อันเป็นผลมาจากภาวะโลกร้อน มีการจัดตั้งพิพิธภัณฑ์ท้องถิ่นบ้านขุนสมุทรจีน เพื่อเก็บรวมรวมข้าวของเครื่องใช้ที่แสดงถึงภูมิปัญญาของชาวชุมชน รวมถึงเศษแตกหักของ เครื่องถ้วยเคลือบสมัยราชวงศ์ชิง (ตรงกับสมัยรัชกาลที่ 5 ของไทย) ซึ่งพบเจอเป็นจำนวนมาก จนสามารถสันนิษฐานได้ว่าบริเวณใกล้เคียงกับบ้านขุนสมุทรจีน น่าจะเคยเป็นท่าเรือค้าขายมาก่อน

แถมสืบย้อนกลับไป ผู้รู้บอกว่าชุมชนขุนสมุทรจีนนี้ อาจจะมีความเป็นมายาวนานถึง 300 ปี !

เดินทางมาถึง ท่าเรือป้าลี่ ด้วยบริการของรถไฟฟ้า MRT บวกกับ BTS โดยกระโดดลงรถไฟฟ้าที่ สถานีปากน้ำ เดินต่อสักกิโลเมตรนิดๆ เจอตลาดเป็นทางเข้า ท่าเรือข้ามฟาก จ่ายตังค์ก่อน 5 บาท 50 สตางค์ ข้ามไปฝั่ง พระสมุทรเจดีย์ ใครยังไม่ได้กดเงิน ก็กดให้เรียบร้อยก่อน เพราะจากนี้ไปจะไม่มีตู้ ATM อีก การเข้าบ้านขุนสมุทรจีนต้องเตรียมเงินสดไปด้วยครับ เพราะสัญญาณอินเตอร์เน็ตไม่ดี (DTAC ขึ้น H+ แต่สัญญาณไม่มีสักกะขีด - ฮา) ถ้าหวังจะสแกนจ่ายเอาข้างหน้า ได้ติดหนี้ผู้ใหญ่สมรอย่างแน่นอน ฮา

ข้ามฟากมาแล้วมีทางให้เลือกครับ เลือกได้ทั้งรถสองแถวหกล้อติดแอร์ธรรมชาติ หรือรถตู้ติดแอร์เย็นฉ่ำ สนนราคา 8 บาท 15 บาท ตามลำดับ มาถึงท่าเรือป้าลี่แล้ว บอกคนเรือให้เขาไปส่งที่ "โฮม" เลย ไม่ต้องบอกว่า "ไปบ้านขุนสมุทรจีน โฮมสเตย์" ให้มากเรื่อง คนแถวนี้พูดกันสั้นๆ เข้าใจกันง่ายๆ บอกโฮมคำเดียวรู้เรื่อง

นั่งเรือบรื๋อรุ่นเก๋า ใช้แก๊ส ไม่ใช้น้ำมัน นั่งนานสักสิบนาทีให้ได้อารมณ์หวาดเสียวนิดๆ เพราะเรือก็วิ่งเร็ว แถมเสาไฟฟ้าก็ปักอยู่กลางคลองตลอด ตรงไหนผ่านประตูปล่อยน้ำขวางหน้าที เรืออาจสะบัดนิดๆ ให้พอสนุกสนาน มาลงอีกทีอยู่ ท่าป้าต๋อย โทรศัพท์บอกโฮมติดเครื่องเรือมารับอีกทอด กว่าจะถึง เล่นเอาเหนื่อยเหมือนกันนะเนี่ย หลายทอดหลายต่อเหลือเกิน - ฮา

ค่าเรือจากท่าป้าลี่ 100 บาทสำหรับคนแรก ตั้งแต่คนที่ 2 เก็บเพิ่มคนละ 10 บาทครับผม

คำว่า ขุนสมุทรจีน นี้ อาจจะเป็นชื่อพระราชทานที่มอบให้แก่ผู้นำชุมชนอีกด้วย เรื่องนี้มีตัวอย่างที่คำว่า ขุนสมุทร เป็นชื่อพระราชทานหรือราชทินนามแน่ๆ เพราะในละแวก ชุมชนกุฎีจีน จาก โบสถ์ซางตาครู้ส ถึง วัดกัลยาณมิตร มีบ้านเก่าแก่หลังหนึ่ง เรียกกันโดยทั่วไปว่า บ้านวินเซอร์ เป็นบ้านของ ขุนสมุทรโคจร อันเป็นชื่อที่ได้รับพระราชทานจาก รัชกาลที่ 4 สำหรับนักเดินเรือชาวอังกฤษที่ตั้งรกรากอยู่ที่บ้านกุฎีจีนนี้

จากคำบอกเล่าของผู้ใหญ่สมรที่ปรากฎในหนังสือ ประวัติศาสตร์จากท้องถิ่น ชุมชนบ้านขุนสมุทรจีน ควรค่าอนุรักษ์ ซึ่งเขียนโดยคุณ พูนผล อัศวเหม เล่าไว้ว่า ในบ้านขุนสมุทรจีนแบ่งได้เป็น ขุนสมุทรจีน กับ ขุนสมุทรไทย ทำให้นึกว่าแต่เดิมในละแวกนี้ อาจจะมีผู้นำชุมชนถึง 2 คน เช่นเดียวกับ บ้านอ่างศิลา จังหวัดชลบุรี ซึ่งเป็นชุมชนไทย-จีนผสม ซึ่งมีหลักฐานทางประวัติศาสตร์ที่แสดงว่ามีการแต่งตั้งผู้นำปกครองกลุ่มคนไทยคนหนึ่ง และผู้นำปกครองกลุ่มคนจีนอีกคนหนึ่ง 

ส่วนคำว่า แหลมฟ้าผ่า ซึ่งเป็นชื่อตำบล เป็นคำใช้เรียกพื้นที่แถบนี้มาตั้งแต่ก่อนสมัย รัชกาลที่ 5 เป็นเพราะมีคนโดนฟ้าผ่าบ่อยนั่นเองครับ

พอมาถึง สิ่งแรกที่สัมผัสได้ทันทีก็คือ "เสียง" ครับ เงียบมาก แทบไม่มีเสียงอะไรเลย นอกจากเสียงนกร้อง มองไปทางไหนมีแต่น้ำ ลมเย็นพัดอ้อยอิ่ง ที่หมู่บ้านนี้แม้แต่ลมก็ไม่รีบ นั่งมองผิวน้ำต้องลมเพลินๆ ก่อนเข้าที่พัก พออาหารมื้อแรกยกมาเสิร์ฟก็ร้อง ไอ๊หยา (ร้องแบบคนจีน) จะกินเข้าไปหมดยังไง มาคนเดียวนะเนี่ย เยอะจริง อะไรจริง ไม่มีทางจะเขมือบจนหมดครับ แต่เหลือไว้เป็นอาหารนกพอได้

ที่ขุนสมุทรจีนมีนกเยอะเลยครับ ทั้งนกกระจอกและอีกา ทั้งบริเวณโฮม และบริเวณป่าชายเลน อย่างอาหารที่เสิร์ฟมานี้ ถ้าทานไม่หมด เสร็จนกครับ บินมาโฉบไปกินเฉย

ทานอาหารจนอิ่มหมีพีมันแล้ว ต้องใช้เวลาให้เกิดประโยชน์ รีบเปลี่ยนเสื้อผ้า นุ่งกางเกงขาสั้น สวมเสื้อยืด หนีบอีแตะ คว้ากล้องไปเดินเที่ยวในชุมชนครับ ผมเลือกเดินไปที่วัดเสียก่อน เพราะสงสัยมานานว่า ชาวชุมชนมีวิธีรับมือกับระดับน้ำทะเลที่เพิ่มสูงขึ้นในแต่ละปีอย่างไร ก็คงรู้กันมาบ้างว่าพระอุโบสถของ วัดขุนสมุทราวาส หรือวัดขุนสมุทรจีน เหมือนกับโบสถ์ที่จมอยู่กลางทะเลเสียแล้ว เป็นเพราะระดับน้ำที่เพิ่มสูงทำให้รอบโบสถ์มีไม้ชายเลนขึ้นล้อมรอบ ทางวัดต้องสร้างพื้นซีเมนต์ยกสูงจากระดับเดิมครึ่งหนึ่งของหน้าต่างโบสถ์ เพื่อปรับสภาพใหม่ทั้งหมด แต่ตัวโบสถ์ไม่สามารถจะยกขึ้นได้ ตอนนี้ประตูโบสถ์จึงเหลือเพียงครึ่งเดียว เวลาญาติโยมจะเข้าไปไหว้พระ ต้องอาศัยก้มตัวคลานมุดเข้าไป จนกลายเป็นอะเมซซิ่งไทยแลนด์แล้วครับ

ระหว่างเดินไปวัดขุนสมุทรจีน ต้องผ่านแนวป่าชายเลนที่ระบบนิเวศยังสมบูรณ์เป็นเลิศ ยังมีทั้งนกกาและปลาตีนเถือกตัวไปมาตามโคลนเลน ต้นไม้ยังขึ้นรกเรื้อน่าดู แม้บรรยากาศจะร่มรื่นตลอดทาง แต่กว่าจะมาถึงวัดก็หอบแฮ่กล่ะครับ ที่จริงไม่ไกลเท่าไร พอเดินได้สนุก แต่ดันเดินหลงซะด้วย เส้นทางจึงไกลเหมือนคูณสอง มาถึงรีบเข้าไปดูชายฝั่งด้านหน้าของวัดสักหน่อย ทางวัดขุนสมุทราวาสและชุมชนใช้วิธีสร้าง เขื่อนสลายกำลังคลื่น ครับ ด้วยมองว่าพื้นที่ชายฝั่งที่หดหายไป ส่วนหนึ่งเป็นเพราะการกัดเซาะของคลื่นอ่าวไทยที่มีความรุนแรง เขื่อนสลายกำลังคลื่นนี้ทำด้วยเสาไฟฟ้า เสาซีเมนต์หล่อ หรือไม้หลายลำผูกมัดเข้าด้วยกันเป็นกลุ่มๆ ตั้งแนวเป็นกำแพงยาวกันให้คลื่นลดกำลังลง ซึ่งหากปัญหานี้เกิดขึ้นเพราะภาวะโลกร้อนจริง ดูท่าจะไม่เป็นผลเท่าไรครับ เพราะภาวะโลกร้อนทำให้ระดับน้ำเพิ่มสูงจากการละลายตัวของน้ำแข็งซึ่งอยู่ในขั้วโลก อย่างไรก็ตาม ระดับน้ำอาจเพิ่มสูงขึ้นทุกปีครับ

ด้วยไม่รู้ว่าวันหนึ่งข้างหน้า ขุนสมุทรจีนจะเป็นอย่างไร จึงต้องเดินทางมาสัมผัสชุมชนที่มีความเป็นมายาวนานแห่งนี้ครับ. 

ภาพถ่ายโดย ไมเคิ้ล เลียไฮ